De novo na Cinglera de Esplovins, na parte da parede que denominan Esperó de les Orenetes, nesta parte podemos ollar un muro precioso e longo que surcan varias rotas, UES, EDER. Alfa-Centauro, Platinun... Trátase dunha parede enorme que á esquerda se extende pola Torre de Lleida e chega ata a ferrata Regina pola que faremos parte do descenso habitual destas paredes. A ferrata, por sorte, coido que está pechada por falta de mantemento, unha verdadeira peniña que os plans científicos de conservación da natureza non contemplaron!!!
Esta vía pareceume unha verdadeira marabilla. A aproximación farémola desde a antiga estrada que rodea o tunel de Obaga Negra (como a 100 mts da estrada C-14) onde unha barranca (unha fita ao comezo) mostraranos a accesibilidade ata a parede cun sendeiriño cómodo que sobe directo á súa base, para isto andaremos desde o tunel anterior (tunel de Esplovins), onde deixaremos o vehículo, porque baixaremos do cumio pola zona da ferrata Regina, así temos o coche ao chegar embaixo. A
Anna Rubio comeza na feixa superior polo que teremos que acceder a ela, nós subimos seguindo a parte inferior da
UES, fácil e equipada, con algo de aire, pero algo rota e bastante longa (7 longos nos que se pode ensambrar aínda que ás veces é delicado pola rocha). Como dicía, a
Anna Rubio é unha vía excelelnte, busca as placas de rocha esquisita e practicamente ningún longo ten desperdicio, a tirada chave é a quinta, e é unha das mellores tamén. Case toda equipada mais hai que levar friends do 0,2 ao 1#, nós enlazamos o L8 e L9 pero hai que xestionar as cordas. Fomos co bosquexo do
Luichy, como sempre agradecidos pola boa info de tantas vías e zonas, respectade estes bosquexos gratuítos e non fusiledes guías colgando fotos delas en internet.
 |
O L1, moi bo (6a+), despois da feixa á que accedimos pola UES
|
 |
Este L2 era magnífico (6b)
|
 |
L3 de 6c, con placa fina ao comezo.
|
 |
No L4 (V+), despois de pasar a segunda feixa (onde atopamos a cabeza ósea dun voitre perfectamente conservada)
|
 |
Lugar espectacular, este é o L5 (6c), coido que é o longo chave, unha verdadeira marabilla de escalar.
|
 |
Miguel de novo, agora no L6 (6a), aquí algún friend vén moi ben.
|
 |
Outro longo precioso e onde usaremos os friends, L7 (V+)
|
 |
O L8 é unha placa ben bonita (6a+), nós enlazamolo co L9 (6a+) que saía por ese teito, con canto, que temos enrriba. Para enlazalos hai que xestionar as cordas.
|
 |
Miguel chegando ao cumio despois do teito.
|
 |
Sorpresa que nos atopamos en perfecto estado, a natureza sempre nos sorprende!
|
Ningún comentario:
Publicar un comentario