FENDAS E FERRALLA: Ubiña: Espolón Oeste + Integral... camiñando polo lombo do dinosaurio!

Día de training por Ubiña, superintegral... he he, unha boa malleira!! Esta historia comezou hai un ou dous anos, un día que andaba por internet e vin un relato de Fernando Calvo sobre esta actividade no blog guiasdelpicu, comezaron a crecerme os caninos e quedei coa idea aí fixada no subconsciente, pasou o tempo sen presentarse o momento mais a espiña seguia cravada, ata que, despois desta macronevada anticipada e deste outono invernal, o sábado pasado a méteo daba unha tregua cun sol espectacular, falei con Manu, que sempre está disposto para o training, e aló fomos na procura dunha das arestas más longas e interesantes que se pode facer na cordilleira. Preciosa actividade, como di Fernando... 10 cumios dun asalto!!

A actividade é longa e, para ser algo rápidos, hai que ir fino e moverse cómodo en territorio comanche, buscar a rota nalgúns momentos e saber onde sacar a corda dependendo das habilidades de cadaquén. Nós tivemos un día espectacular de sol, o peor foron as condicións da neve, primavera azucar na que habia que abrir brecha ata a cintura e cando aparecia na aresta complicaba a trepada pola falta total de consistencia, unha cabronada que nos foi respectando ata chegar ao Siete pero a partires de alí se fixo moito máis presente convertindo algunas seccións en terreo algo expo. A baixada pola canle do Prao enterrándonos ata o pescozo xa sobraba, unha loita contra a neve, alén de que acabamos empapaos... Todo vantaxes!!

Foron 12h de coche a coche, periodizando: saímos do coche ás 6:30, comezamos a trepar na parte baixa do Espolón Oeste sobre as 7:45, cumio de Ubiña ás 11h, cumio do Siete ás 14:30 e cumio do Fontán Norte ás 16:20, descenso pola canle do Prau e chegamos ao coche ás 18:30.

Material: coido que cunha corda de 60mts, friends do 0,5 ao 3, uns 4/5 entaladores medianos e algunas cintas para alongar ou lazar algún bloque teremos abondo, principalmente para os resaltes iniciais do Espolón Oeste, e nalgún outro lugar onde consideredes encorvarvos, porque a ascensión ao Tercer Castillín está completamente equipada con pitóns, tanto no Ae, como no resto do longo, aqui é onde mais cintas precisaremos, creo que en total 8 son suficientes. Reportaxe fotográfica completa...

Manu comezando o corredor de inicio do Espolón O. coas primeiras luces. A neve sen transformar a primeira hora xa nos avisou de como ia ir o tema!!

O meu compi apretando no inicio do primeiro resalte, en total son tres resaltes pero este comezo é o máis difícil sen dúbida!

Chegando á parte superior do espolón!

Precioso camiño polas estrelas!!

Montañas de fantasía!!

Cumio de Ubiña, son as 11h.

Comezando a Integral, descendendo cara o Prau Capón pola aresta que se segue moi ben, intentando non tocar esa neve traidora, o cal non sempre era posible!

Manu destrepando... máis embaixo vese a vira que, pola parte de León e facendo unha Z, nos permite destrepar para seguir enlazando aresta.

Día espectacular... Prau Capón e camiño de Puerta de Arco.

Ascendendo Puerta de Arco, o inicio desde embaixo cóllese nunha pequena canle á esquerda do fio da aresta.

Manu abrindo brecha para acceder aos Castillines, nestas canais tivemos que sacar o tractor e tirar de reductora!!

Na brecha que separa o 2º e 3º Castillín, Manu examinando os pitón onde comeza o Ae do 3º Castillín.

Un pedal lixeiro veunos de libro. En todo caso está cómodo!

O resto do longo é IV e está equipado completamente con pitóns.

Esta vira hai que buscala para atopar o rápel da via dos Mierenses. Cun rápel de 30 mts estamos embaixo!

Chegando ao cumio do Siete, e sempre fuxindo da neve!!

A partires de aqui faise moi presente a neve sen transformar en toda a aresta, hai que ir máis atento e moi fino.

E revolcarse polo azucar de cando en vez!

Manu comezando as Agujas Rojas, o acceso faise por unha vira lateral que se pilla pola parte de León, para chegar a esta especie de canle.

Este é un pasiño que hai nesta preciosa crista e que estaba algo expo pola neve sen transformar que o cubria.

Non atopamos o rápel de descenso do Canalón del Buey... seguimos pola aresta para non pisar moita neve pero finalmente tivemos que montar un pequeno rápel dun xendarmiño porque ese destrepe non o viamos claro! Manu colgao do penedo!!