FENDAS E FERRALLA: Mallo Pisón: Serón-Millán

Sempre é curioso descubrir as rutas que imos tendo pendentes. Ás veces están aí polo seu carácter ou dureza, aínda que este non fose o caso, mais a débeda era enorme porque levaba aló desde 1957 e fora escrita en forma de xesta por Rabadá, Cintero, Montaner e Pepe Díaz, unha clásica auténtica que foi quedando durmida para min por varias razóns, mais principalmente por non darse a circunstancia. Quedo con Manolo que esta pasando uns dias de pascua coa familia, vai calor e acéndeseme a luz... Manolo tampouco a fixo... os astros están en liña, este é o momento!!!

A Serón-Millán é unha magnífica ascensión clásica destes monstros, alucinante para aqueles anos. Con dúas partes completamente diferenciadas en tipo de escalada e equipamento, a cheminea superior foi reequipada en 2002 e faise só con cintas, máis a restauración da primeria parte, realizada en 2010, mantén certo compromiso e penso que con bo criterio. Cun xogo de Totems ata o nº1 e 4/5 empotras medianos protéxese perfectamente, grao cómodo pero atención á rocha na primeira parte (menos saneada polo paso das cordadas que a parte superior, que se continúa desde á Normal do Puro en múltiples ocasións). Podedes facer só a cheminea superior, enorme, bonita e expectacular para gozar da escalada en oposición, mais penso que quedaredes sen descubrir completamente a esencia dunha clasica que se mantén, en parte, na metade inferior desta ruta. Magnífico bosquexo, descrición e historia da ascensión en A0avista.