Arguis.Pared de Bonés: Monsanto la muerte

As cousas non son sempre o que parecen… este podería ser o comezo dunha novela ou a sentenza intriga dunha peli na que o final muda todo sorprendentemente. Eis o que me ocorreu a min con esta pequena parede de arenisca sita no contorno de Arguis... quedei con Pablo e Jorge que andaban esquiando coas familias, tamén se apuntou Martín que me acompañou por esta preciosa vía, os catro gozando da curiosa arenisca da parede de Bonés. Era a miña segunda incursión nesta parede e quedoume claro que ás veces unha primeira impresión non é suficiente. Daquela propuxérame tardar en volver mais todo mudou esta vez... esta vez foi un pracer. Pode que fose a vía que me gustou moito ou a aproximación que pasou de ser unha xabarinada a unha cómoda pateada, prostituída cun aerosol de pintura verde que nos indica que non aprenderemos nunca... en todo caso unha vía excelente de rocha alucinante, nunha paraxe magnífica e cunha compaña inmellorable, máis non se pode!

Monsanto la muerte, alén de ser a que inaugura a parede, é unha vía preciosa (unha pena que non tivese 500 mts, he he), co toque Ravier/Serger pero cos seguros necesarios e co percorrido lóxico das rutas naturais, aínda así a cousa está animada e cómpre botarlle gañas de cando en vez, unha gozada de vía; non deixedes nin os totems nin os aliens na casa. Uns metros foron pisados por Areneska, así que mellor levade o bosquexo de korkuerika que está actualizado.

O nome da ruta é unha denuncia da política das empresas transnacionais químicas que se dedican aos tranxénicos, unha das máis destrutivas chámase Monsanto, mais entre seis empresas repártense o control das sementes do mundo, son Syngenta, DuPont, Dow, Bayer, BASF, alén da nomeada Monsanto, venden produtos patentados que ninguén controla e que están ligados aos seus tóxicos como fertilizantes, herbicidas... non é máis, nin menos, ca o intento de control dos alimentos a nivel mundial e con produtos perigosos para a biodiverdidade, a seguridade alimentaria e a saúde, tanto das persoas coma dos animais. Os países que, como España, ceden a súa soberanía alimentaria e permiten a distribución e plantacións tranxénicas non fan máis, nin menos, ca contribuír a un crime organizado, dándolle legalidade no seu territorio. O de case sempre pero esta vez é máis grave por tratarse dos alimentos, son esas cousas que se comen, cómenas os/as nosos/as fillos/as e son as que poden acabar coa fame no mundo!

Martin no L1 de Monsanto la muerte, o comezo está animado!

O L2 ten unha preciosa travesía, a rocha é alucinante!

Ao noso carón Pablo enlazando longos por Areneska.

E Jorge seguíndoo incansablemente, subian incendiados como bos mestres pedriceros da adherencia!

Martin comezando o L3 de Monsanto la muerte, aquí é onde a ruta foi pisada durante uns metros por Areneska.

Pablo tamén se achega a ese tramo común. Precioso este Val.

O último longo é unha xoia, a saída da reu é coma un empotre que non vimos pero o longo enteiro é precioso!

Ao baixar fomos rematar o día, Martín e eu por Blue velvet e Pablo e Jorge por Con coco e alicates, na foto os dous superando o teito que parte as rutas pola metade! Corria auga polas fendas, he he!

Sodes grandes camaradas!! un grande pracer!!