mércores, 18 de novembro de 2009

Aguja de Perramó

Remata o verán pero a calor aínda se deixa sentir cando nos escapamos a Benasque, ao comezo do val de Estós hai un aparcadoiro fantástico para pasar a noite, unha cea en compañía de Sergio, María e David... e á piltra. A aproximación faise saíndo desde o aparcadoiro en direción ao refuxio de Estós, logo desviámonos cara o ibón de Batisielles, desde o que podemos ver a agulla perfectamente; que non vos mintan, hai como 3h. longas a pé de vía, e de 2h. a 2:30h. de baixada. Boa camiñada para contemplar as Tucas de Ixeia, o Perdiguero ou o Portillón de Oô.

A Roxy-Faus, na cara norte, é unha convinación moi clásica que parece interesante porque a entrada da Roxy mellora os largos de IIIº da Faus e faina máis directa, en conxunto non sae máis de Vº/V+; podedes ver un croquis con comentarios de J. Larrañaga na info do Desnivel 247. A nós a vía non nos gustou moito, laxes espanding que mellor non tocar, herba en moitos sitios, sen continuidade... aínda que recoñezo que a actividade en conxunto, o lugar onde se encontra e a beleza da agulla merecen unha visita, talvez haxa mellores vías na parede aínda que vimos as pracas bastante suxas.

No croquis de Desnivel o descenso indícase baixando á brecha Sur e pola canle Oeste (dereita no senso da marcha) con algún rapel eventual, e pode facerse así pero é unha matada. O mellor é seguir os tres rapeles montados que hai desde a cima, os dous primeiros déixannos perto da brecha sur e o terceiro a media altura da canle Este, a contraria ás indicacións de J. Larrañaga no Desnivel (esquerda no senso da marcha), baixamos a canle, contornamos a agulla por un rochedro e en 10-15 min. estamos no ibón superior de Batisielles, que está ao pé da agulla e é de onde partimos, máis rápido e menos exposto á caída de pedras.

Fascinante a Aguja de Perramó, a vía vai polo centro da parede

Sergio chegando á reunión do primeiro longo

No arbol da R1 e comezando o segundo longo

Cuarto longo, fixen un franqueo que depois tiven que desfacer para seguir de frente, en fin...

Nino chupando cámara, ao fondo os ibons de Perramó e as Tucas de Ixeia

David no diedro de saída á arista cimera, despois disto en 2 longos fáciles cumio

A mellor compañía no cumio... e unha paisaxe privilexiada

Ningún comentario:

Publicar un comentario