martes, 6 de novembro de 2018

Ubiña: Espolón Oeste + Integral... camiñando polo lombo do dinosaurio!

Día de training por Ubiña, superintegral... he he, unha boa malleira!! Esta historia comezou hai un ou dous anos, un día que andaba por internet e vin un relato de Fernando Calvo sobre esta actividade no blog guiasdelpicu, comezaron a crecerme os caninos e quedei coa idea aí fixada no subconsciente, pasou o tempo sen presentarse o momento mais a espiña seguia cravada, ata que, despois desta macronevada anticipada e deste outono invernal, o sábado pasado a méteo daba unha tregua cun sol espectacular, falei con Manu, que sempre está disposto para o training, e aló fomos na procura dunha das arestas más longas e interesantes que se pode facer na cordilleira. Preciosa actividade, como di Fernando... 10 cumios dun asalto!!
A actividade é longa e, para ser algo rápidos, hai que ir fino e moverse cómodo en territorio comanche, buscar a rota nalgúns momentos e saber onde sacar a corda dependendo das habilidades de cadaquén. Nós tivemos un día espectacular de sol, o peor foron as condicións da neve, primavera azucar na que habia que abrir brecha ata a cintura e cando aparecia na aresta complicaba a trepada pola falta total de consistencia, unha cabronada que nos foi respectando ata chegar ao Siete pero a partires de alí se fixo moito máis presente convertindo algunas seccións en terreo algo expo. A baixada pola canle do Prao enterrándonos ata o pescozo xa sobraba, unha loita contra a neve, alén de que acabamos empapaos... Todo vantaxes!! 
Foron 12h de coche a coche, periodizando: saímos do coche ás 6:30, comezamos a trepar na parte baixa do Espolón Oeste sobre as 7:45, cumio de Ubiña ás 11h, cumio do Siete ás 14:30 e cumio do Fontán Norte ás 16:20, descenso pola canle do Prau e chegamos ao coche ás 18:30. 
Material: coido que cunha corda de 60mts, friends do 0,5 ao 3, uns 4/5 entaladores medianos e algunas cintas para alongar ou lazar algún bloque teremos abondo, principalmente para os resaltes iniciais do Espolón Oeste, e nalgún outro lugar onde consideredes encorvarvos, porque a ascensión ao Tercer Castillín está completamente equipada con pitóns, tanto no Ae, como no resto do longo, aqui é onde mais cintas precisaremos, creo que en total 8 son suficientes. Reportaxe fotográfica completa...

Manu comezando o corredor de inicio do Espolón O. coas primeiras luces. A neve sen transformar a primeira hora xa nos avisou de como ia ir o tema!!
O meu compi apretando no inicio do primeiro resalte, en total son tres resaltes pero este comezo é o máis difícil sen dúbida!
Chegando á parte superior do espolón!
Precioso camiño polas estrelas!!
Montañas de fantasía!!
Cumio de Ubiña, son as 11h.
Comezando a Integral, descendendo cara o Prau Capón pola aresta que se segue moi ben, intentando non tocar esa neve traidora, o cal non sempre era posible!
Manu destrepando... máis embaixo vese a vira que, pola parte de León e facendo unha Z, nos permite destrepar para seguir enlazando aresta.
Día espectacular... Prau Capón e camiño de Puerta de Arco.
Ascendendo Puerta de Arco, o inicio desde embaixo cóllese nunha pequena canle á esquerda do fio da aresta.
Manu abrindo brecha para acceder aos Castillines, nestas canais tivemos que sacar o tractor e tirar de reductora!!
Na brecha que separa o 2º e 3º Castillín, Manu examinando os pitón onde comeza o Ae do 3º Castillín.
Un pedal lixeiro veunos de libro. En todo caso está cómodo!
O resto do longo é IV e está equipado completamente con pitóns.
Esta vira hai que buscala para atopar o rápel da via dos Mierenses. Cun rápel de 30 mts estamos embaixo!
Chegando ao cumio do Siete, e sempre fuxindo da neve!!
A partires de aqui faise moi presente a neve sen transformar en toda a aresta, hai que ir máis atento e moi fino.
E revolcarse polo azucar de cando en vez!
Manu comezando as Agujas Rojas, o acceso faise por unha vira lateral que se pilla pola parte de León, para chegar a esta especie de canle.
Este é un pasiño que hai nesta preciosa crista e que estaba algo expo pola neve sen transformar que o cubria.
Non atopamos o rápel de descenso do Canalón del Buey... seguimos pola aresta para non pisar moita neve pero finalmente tivemos que montar un pequeno rápel dun xendarmiño porque ese destrepe non o viamos claro! Manu colgao do penedo!!
Continuamos a toda crista, o Crestón del Pasu Malu espectacular!
E camiño do Fontán Sur, neste lugar atopamos a única neve que estaba algo transformada... polo vento!
Cumio no Fontán Norte...
A baixada pola canle do Prau enterrándonos ata o pescozo tivo algo de loita épica, e empapados ata os gallumbos. Sempre gozando!!

4 comentarios:

  1. Actividade 5 estrelas. Noraboa!!!!

    ResponderEliminar
  2. Inspirar a un jabali como tu es un honor !!! Jijijiji
    Como nos va el barru....

    ResponderEliminar
  3. Grazas!! No seas modesto Fernando... los guides teneis que inspirarnos!! ha ha!!

    ResponderEliminar
  4. Buena Xosé!! Gran cabalgada!
    Saludos

    ResponderEliminar